Jaskinie Ilmig - Sesya

hammerfang

-no nic...
i rowniez zszedl po schodach

Kamdin

Tunel powiększał się, a schody robił się coraz strome. W końcu Kamdin nie mógł schodzić niżej, ponieważ do najbliższego stopnia było 80cm, a ten nieszczęsny stopień był długi zaledwie na 20cm.
-No i co teraz?
Zaczął się rozglądać na boki, i zauważył szpary na wschodniej ścianie, idealne do włożenia tam łap i schodzenia w dół.
-Wiesz, hammerfang... mam pomysł...

hammerfang

- rozumiem.
po czym zlapal sie szczelin i zaczal schodzic w dol

Kamdin

Kamdin wychylił się jeszcze by zerknąć w dół, ale stracił równowagę
-A żeszzzzz....!!
Złpał się Hammerfanga ale temu od pleśni zaczęły sie slizgać dłonie i razem z Kamdinem spadli w dół, odbijając sie od półek...

*minutę później*
Kamdin otworzył oczy. Spojrzał w lewo: pustka. W prawo: Hammerfang. W górę: mały świtlny punkcik, prawdopodobnie pochodnia z tunelu piwnic posiadłości..
-No to żeśmy wpadli.
Inteligentnie rzekł Kamdin.

hammerfang

hammer powoli doszedl do siebie.
-to mial byc zart?

Kamdin

-Co?
Kamdin otrzepał się z pleśni, pomógł Hammerfangowi, i dopiero teraz spostrzegł, że podłoże jest mokre od wody...
-Oo.. rzeka podziemna czy cuś?

hammerfang

-to sa JASKINIE. tak powstaja stalaktyty, stalagmityi stalagnaty. poprzez cieki wodne spomiedzy skal

Kamdin

-hammer...
Klepnął towarzysza po ramieniu, a gdy ten się odwrócił, zauważył cztery tunele: jeden na wschód, idący w dół i prawdopodbnie zalany (Kamdin zaświecił nowozapaloną pochodnią), dwa następne prowadziły w przód i prawdopodonie się spotykały, a jeden, najszerszy, szedł na zachód, i prowadził jak bicz strzelił w jednym kierunku...

hammerfang

-ty wybiezrz to sa teoretycznie twoje jaskinie.

Kamdin

-'moje'... aleś wymyślił...
Kamdin zdecydował się na starą technikę ojca i dziada pradziada...
-Ene due rabe, połknął bocian żabę... blablabla...
Palec Kamdina wskazuje na lewy środkowy tunel (ten który prawdopodobniej łączy się z tym obok)
-To idziemy...

hammerfang

-to chodzmy.
i... poszli Razz

Kamdin

Tunel, jak przypuszczał Kamdin, już po 100 metrach połączył się z tym po lewej... i nagle, obydwaj usłyszeli cichy śpiew... tak słodki i delikatny, tak melodyjny... Kamdin powoli szedł w stornę głosu, który miękkim i czułym językiem jakby mówił "Jestem twoja... chodź tu..."

hammerfang

-syrena? kamdin, stoj nie sluchaj tego!!
chociaz z calych sil sie opieral czarowi syreny to i tak powoli szedl w strone spiewu

Kamdin

-Nie to nie syrena, one nie żyją pod ziemią... Ale ciesszę się że czytałeś moją książkę...
Kamdin uśmiechnął się...
-No... teraz nie dam się omamić... chodźmy Hammerfang, zobczmy co to takiego..

hammerfang

Hammer dobyl topora
-ostroznosci nigdy za wiele