Karczma "Górski Olbrzym"

Jon Irenicus

Toporze dolacz do mnie bedziemy opijac turniej-powiedzial Jon poczym krzyknol do karczmarza-caly zapas alkoholu dla mnie i mych przyjaciul wypijemy za wygrane oraz zpijemy przegrane.

Wielki Topór

"Taa, zapijemy przegrane"-rzekł wyraźnie odłamany Topór, po czym dosiadł się do Jona i wchylił butelke wódki na jeden raz, popijając piwem.

Jon Irenicus

Az tak zle niemoze byc Toporze!A i na nastepnym turnieju sobie odbijesz!!-powiedzial o Topora poczym zaczol wgryzac sie w udziec.

Wielki Topór

"nie pocieszaj mnie tylko polej"-powiedział juz nieco pijany Topór, czekając aż reszta z braci wróci z turnieju.

krassek

Aghhh .. ostatnia walka przegrana, a miało byc tak dobrze...

Wielki Topór

"Nie marudź tylko pij"-rzekł Topór do Krasska, podsuwając mu kufel piwa.

Jon Irenicus

Piwo to za malo - mówiac to podal butelke wódki Krasskowi

krassek

wódka to za mało ... bierze spirytus

Jon Irenicus

No ladnie bardzo ciekawy i mocny sposob zapijania porazki- po tych slowa odgryza kawal miesa i popija piwem z kalimsharu

Wielki Topór

"Jest dobrze bracia"-powiedział Topór wypijając kolejne piwo." Wszyscy wzieliśmy udział w turnieju. Jest to dużo ważniejsze, niż nasze osobiste porażki. Koniec ze smutkiem. Radujmy się , bawmy bracia."-zakończył w zupełnie innym chumorze niż godzinę temu, po czym lrzyknął do karczmarza-"Dziś wszyscy piją ile chcą, na początek nastaw nam po 20 piw z każdego gatunku, 10 butelek wódki i 10 udżców". I zabrał się za to, co krasnoludy lubią najbardziej po walce, czyli jedzenie, picie i opowiadanie histori.

Jon Irenicus

No to jest ten krasnolud którego lubie Bawmy sie bracia bawmy i pijmy puki jestesmy w stanie!!-Poczym zaczol pic piwo i jesc udziec

Wielki Topór

"Hyp, a ooopowiaadałem dzi jak zam jednym zamachem ttopora zabiłem 3 gobbliny, hyp?"

Jon Irenicus

No chyba cos wspominales ale mozesz opowiedziec bo niewszyscy slyszeli-po tych slowach bierze wodke bo chce do gonic Topora w piciu.

Wielki Topór

"No dobse. A fięc"-I w tej chwili krasnolud rąbnął głową o stół i zaczął chrapać.

Czterdzieści i Cztery

Drzwi do karczmy otworzyły się, po chwile stanał w niej wysoki jak na warunki tej górskiej osady jegomość, liczył sobie niecałe 6 stóp wzrostu. Przyodziany był w szatę, której dół przesiaknięty był wodom i zachlapany błotem. Był to ten rodzaj szaty jaka nosza czasem kapłani w światyniach, albo magowie, u których alchemicy pobieraja nauki w sprawie umagiczniania broni.

Postapił kilka kroków do przodu, jego podkute metalem buty stukały o podłogę. W półmroku karczy można było teraz przyjrzeć się mu dokładniej, niż wtedy gdy stał na tle otwartych drzwi i był tylko czarnym konturem...

Był to człowiek, nie było w nim za grosz domieszki jakiejkolwiek innej rasy. Oczy miał duże, niebieskie. Spojrzenie żywe i inteligentne. Generalnie postać wygladała charyzmatycznie...

Popatrzył po karczmie jakby kogoś szukał. Jego wzrok zatrzymał się na śpacym Wielkiem Toporze. Uśmiechnał się. Podszedł do stołu przy którym ten spał. Odsunał trochę wolne krzesło, wyprostował nogi, skrzyżował je na końcu. Czekał aż kransoludzki berserker obudzi się...